Rozdział XXXI

       Piotruś wzbudził wielkie zainteresowanie. Każdy chciał zrobić nam zdjęcie. Uciekłam szybko za barierki. Zbyszek udzielał wywiadu.

-Po pierwsze chciałbym pogratulować ci wygranego meczu i nagrody MVP- zaczął dziennikarz.

-Dziękuję bardzo. Cała drużyna świetnie się spisała, byliśmy skupieni i to poprowadziło nas do sukcesu.

-Dzisiaj zszokowałeś wiele osób. Nikt nie wiedział, że masz syna, a tu nagle tata niespodzianka, podobieństwo od razu dało się zauważyć- widać było, że od początku do tego zmierzał.

-Domyślam się, że to było zaskoczenie- nie chciał nic mówić.

-Nie bądź taki tajemniczy, uchyl rąbka tajemnicy- zachęcał go.

-Przepraszam, ale to są sprawy prywatne, o których nie chcę mówić. Muszę już iść- powiedział i poszedł do szatni.

Ucieszyłam się, że nic nie powiedział. To były nasze prywatne sprawy, o których media nie powinny nic wiedzieć. Siedziałam przed szatnią i czekałam na Zibiego. Zawodnicy Skry schodzili się do szatni. Po moich obu stronach usiedli Bełchatowscy siatkarze. Był to Szampon i Winiar.

-Widzę, że Zbychu się ustatkował- zaczął Mariusz.

-Michał- podał mi rękę i popatrzył wzrokiem mordercy na Wlazłego.

-Monika.

-Dziś wpadam do was, więc chciałem się przywitać. Zbyszek jednak ma gust do kobiet- uśmiechnął się do mnie.

-Winiar, nie zapominaj, że jesteś żonaty- zaśmiał się Szampon.

Siedziałam i słuchałam ich. Nie wiedziałam co mam powiedzieć. Syn cichutko przyglądał się siatkarzom.

-Ej zaraz. Ja nie dostałem zaproszenia- spojrzał na mnie z wyrzutem.

-Ja nikogo nie zapraszałam, tylko Zibi, ale przyjdź jeśli chcesz.

-A my?- były to głosy Kłosa i Zatorskiego.

Nie wiedziałam co mam odpowiedzieć. Na szczęście ZB9 wyszedł z szatni.

-Hej! Chcecie mi rodzinę zamęczyć?- podszedł i wziął ode mnie synka.

-My się tylko pytaliśmy, czy też możemy wpaść- tłumaczył Paweł.

Zibi popatrzył na mnie. Tylko westchnęłam, wzięłam od niego Piotrusia i poszłam się ubrać. Wiedziałam, że się zgodzi, żeby przyszli. Skoro mają być Bełchatowianie, to Rzeszowianie też. Ubrałam się i poszłam do szatni Resovii. Był tam Igła, Kosa, Pit, Paul, Alek, Nikola i Wojtek.

-Dobra to kto dziś do nas przychodzi?- powiedziałam na wstępie.

-Ja!- odezwali się równocześnie Achrem, Krzysiek, Grzesiek, Lotman i Piotrek.

Grzyb i Kovacevic udali, że strzelają focha.

-Ale ja właśnie po to tu jestem, żeby was zaprosić- uśmiechnęłam się.

-A w takim razie ok- uśmiechnęli się.

-To o 20 u nas.

Wyszłam poszukać Zbyszka. Nagle usłyszałam, że ktoś mnie woła.

-Monia! Gdzieś ty była. Wszędzie cię szukałem- ZB9 przytulił mnie.

-Dobra koniec czułości. Mów ilu przyjdzie- popatrzyłam na niego.

-Mariusz, Winiar, Kłos, Zati, Igła, Kosa, Pit, Paul, Alek- zrobił smutną minkę.

-Zaprosiłam jeszcze Wojtka i Nikole.

Popatrzył na mnie zdziwiony.

-Hej. Jak mam mieć w domu tylu Bełchatowian, to potrzebuję też trochę Resoviaków- pokazałam mu język.

Uśmiechnął się i mnie pocałował. Wziął ode mnie syna i poszliśmy do samochodu.

-To do sklepu.

-Ale po meczu jestem padnięty. Nie chce mi się łazić po...- nie dałam mu dokończyć.

-Trzeba było sobie kolegów nie spraszać.

W sklepie poszło sprawnie. Dobrze, że mecz się szybko skończył, to miałam dużo czasu, żeby wszystko przygotować. Zibi miał położyć syna spać i posprzątać, a mi przypadło pieczenie. Standardowe tiramisu i szarlotka szybko były gotowe, więc zrobiłam dużo kolorowych babeczek. ZB9 wywiązał się z zadania. Wszystko było gotowe, więc poszłam się przebrać. Postawiłam na zielone rurki i fioletowy t-shirt. Zadzwonił dzwonek. Spojrzałam na zegarek, była 19:45. Poszłam otworzyć.

-Cześć- w drzwiach stał Alek, Pit, Kosa, Paul, Wojtek i Nikola.

-Cześć. Wchodźcie, ale co tak wcześnie?

-Wiesz. Mała zemsta na Igle za te serpentyny- każdy wyciągnął karabin na wodę.

-A w takim razie zapraszam do łazienki po amunicję- zaśmiałam się.

Po naładowaniu broni usiedli z nami w salonie. Około 20 zadzwonił dzwonek. Ustawili się, a ja poszłam otworzyć.

-Hej- był to Winiar, Mariusz, Paweł i Karol. Wpuściłam ich.

-Wstrzymać ogień- zawołałam do Resoviaków.

Bełchatowianie weszli za mną i ze zdziwieniem popatrzyli na siatkarzy z karabinami na wodę.

-Igła- powiedział Zibi.

Nic więcej nie musiał dodawać. Zaczęli się śmiać i gratulować pomysłu.

-A czym Krzysiu tym razem sobie nagrabił?- zaciekawił się Michał.

-Była promocja na serpentyny w spreju i postanowił każdego na wstępie nimi spryskać.

-Haha. Krzysiu i jego pomysły. Nawet mnie nimi zaskakuje.

Usłyszeliśmy dzwonek. Teraz już nie było innej opcji, to musiał być Igła. Poszłam otworzyć.

-Król imprezy już jest. Możemy się bawić.

Uśmiechnięta wpuściłam go, a potem puściłam przodem do salonu.

I kolejny rozdział. Komentujcie ;)