Rozdział XXIII

     Około 20 byliśmy w Krakowie. Konrad miał duże, przestronne mieszkanie. Duża kuchnia połączona z jadalnią była w kolorze czarnym, a meble białym. Zielone ściany salonu pięknie komponowały się z fioletową kanapą i fotelami. Na suficie wisiał duży żyrandol, który mienił się różnymi kolorami.

-Witaj w nowym domu- powiedział mój przyjaciel.

Lekko się uśmiechnęłam, a Konrad zaczął znosić moje rzeczy. Pokazał mi mój pokój. Miał czarne tapety w szare kwiaty. Na środku stało duże, czarne łóżko, a po bokach etażerki w tym samym kolorze. Naprzeciw łóżka była wielka szafa w tym samym kolorze co reszta mebli. Na środku pokoju leżał duży, okrągły, szary dywan. Pokój był bardzo elegancki. Spodobał mi się.

-Kupimy łóżeczko i je tu wstawimy. We wszystkim ci pomogę. Zawsze możesz na mnie liczyć.

Przytuliłam się do niego.

-Spokojnie wszystko będzie dobrze- gładził mnie po głowie.

Minął jakiś czas. Resovia zdobyła mistrzostwo. Teraz kadra trenuje w Spale przed ligą światową, a ja mam za tydzień termin porodu i strasznie się denerwuje.

-Hej dasz radę. Będę przy tobie na porodówce, jeśli mi pozwolisz.

-Jasne, że ci pozwolę. Po porodzie odczekamy chwilę i wyjeżdżamy do Bostonu.

-A ile chcesz odczekać?

-Myślałam, żeby tak z dwa tygodnie przed rozpoczęciem roku tam być.

-Zgoda. Jestem ciekawy, czy to chłopiec, czy dziewczynka.

-Ja też, ale chciałam, żeby to była niespodzianka.

-Wybrałaś imię?

-Jeśli dziewczyna to Julia Magdalena.

-A jeśli chłopiec?

-Piotr Krzysztof.

Następnego dnia przyjaciółka miała do mnie wpaść. Znałyśmy się od dziecka, ale jest ode mnie starsza o 3 lata i wyjechała na studia do Krakowa.

-Cześć Magda- przywitałam ją.

-Cześć Monia- przytuliła mnie.

-Jak tam studia?

-Jakoś lecą, ale ciężko jest. A co u ciebie? Kiedy masz termin?

-Za sześć dni.

-O matko to nie długo.

-No trochę się boję.

-Spokojnie dasz radę.

Rozmawiałyśmy jeszcze chwilę, ale musiała iść wcześnie. Około godzinę po tym jak wyszła wody mi odeszły. Usłyszałam otwieranie drzwi.

-Cześć Monia!

-Konrad! Wody mi odeszły!

-Co?!

Zabrał moją torbę i wziął mnie pod rękę. Jechał jak szalony. Po 5 minutach byliśmy w szpitalu. Lekarze zabrali mnie na porodówkę. Konrad był przy mnie tak jak obiecał, a ja myślałam, że on zemdleje. Ból był nie do opisania. Po 15 minutach było po wszystkim.

-Chłopiec- powiedział lekarz- Bardzo szybko pani rodzi. Niektóre kobiety po 10 godzin się męczą.

-Nigdy bym tak nie chciała.

-Jakie imię?- zapytała pielęgniarka.

-Piotruś- odpowiedziałam równo z Konradem.

-Jaka zgodna para- powiedziała.

Uśmiechnęłam się do niego. W szpitalu odwiedziło nas wiele osób. Magda, Dawid przyjechał, znajomi Konrada, których poznałam. Godzinę przed moim wypisem przyszła jeszcze jedna osoba, której się nie spodziewałam. Gdy tylko ją zobaczyłam zapytałam.

-Co tu robisz i skąd wiedziałeś gdzie jestem?

Jako, że było 5 komentarzy uznałam, że dodam rozdział. Zrobiliście 50%, ale teraz proszę o 10 komentarzy i tym razem nie złamię się ;)