Rozdział LXIX

-No ty sobie chyba w tym momencie żartujesz- nie wytrzymałam.

-Nie. Kocham cię- Michał podszedł do mnie.

-Daj mi spokój. Mam męża- pokazuję mu obrączkę.

Patrzy na moją rękę szeroko otwartymi oczami. On naprawdę nie wiedział? Przecież wszystkie strony plotkarskie, aż huczały wiadomością o ślubie Zbyszka.

-Ale jak? Z kim? Kiedy?- nie dowierzał.

-Normalnie. Wzięłam ślub ze Zbyszkiem.

-Z tym siatkarzem? On cię skrzywdzi. Zostawi.

-On nie jest tobą.

-Nie mów tak. Ja cię kocham.

-Ta jasne. I z miłości mnie zdradziłeś. Daruj sobie. Jestem szczęśliwa. Mam wspaniałego męża i syna. Spodziewamy się bliźniaków- dodałam.

-Jesteś w ciąży?- zapytał zszokowany.

-Nie, Zibi jest. Jasne, że jestem w ciąży- zaczął mnie już denerwować.

Westchną. Podszedł do mnie i wziął za rękę. Zrobiłam zdziwioną minę.

-To nic- powiedział- Będę kochał twoje dzieci jak swoje.

-Do ciebie nic nie dociera?- wyrwałam dłoń z jego uścisku- Kocham męża i nie zamierzam od niego odchodzić.

-Ale dlaczego?- Boże czy on naprawdę jest aż takim idiotą?

-Bo jestem szczęśliwa. Daj mi spokój.

Odwróciłam się i odeszłam. Wołał mnie, lecz nie zwracałam na to uwagi. On nic nie rozumiał. Jakbym mówiła po chińsku.

Zbyszek:

-Powiesz coś w końcu?- już się trochę wkurzyłem.

-Muszę wrócić do Jastrzębia.

-Michał. Przykro mi.

-Ale czemu? To normalne, że jak się przeprowadzam do Rzeszowa to muszę wrócić po swoje rzeczy- uśmiechnął się.

-Ja cię kiedyś zabiję- mówię, lecz uśmiecham się i mu gratuluję.

-Od lat mi to powtarzasz- zaśmiał się.

-Tata- Piotruś pociągnął mnie za nogawkę- Wujek wyszedł. Możemy iść?

-Już synku. Idziesz z nami?- spytałem.

-Nie chcę się narzucać.

-Nie narzucasz się. To ja ci proponuję. Chodź.

-Tata idziemy?- młody się niecierpliwił.

-Przynajmniej wiemy po kim ma charakterek- zaśmiał się Kubiak- Ok idę.

-Bardzo śmieszne.

Wziąłem syna na ręce i wyszliśmy. Gdy dotarliśmy do domu Monika już była. Leżała na kanapie. Trochę się przestraszyłem i podbiegłem do niej.

-Kochanie co jest? Źle się czujesz?

-Nie. Wszystko dobrze, tylko- zamilkła, gdy w progu stanął Michał.

-To ja może pójdę, bo widzę, że przeszkadzam.

-Nie Misiek co ty. Chodź.

Wszedł do pokoju z Piotrusiem na rękach.

-Mów jak spotkanie- zaczęła.

-Ale zaraz to ty wiedziałaś?- zdziwiłem się. Popatrzyli na siebie i zaśmiali się- Ej znów moja żona wiedziała o czymś przede mną.

-No tak jakoś wyszło. Ja powiedziałem Magdzie, a ona Moni. No, a twoja żona jest tak cudowna, że musiała mi życzyć powodzenia.

-Czemu mi nie powiedziałaś?

-Bo ją o to prosiłem- Dziku nie dał jej odpowiedzieć- Nie chciałem żeby dużo osób wiedziało.

-Nawet najlepszy przyjaciel?

-Sorry. Tak wyszło.

Długo rozmawialiśmy o przenosinach Kubiaka do Rzeszowa. Byłem zadowolony z faktu, że mój najlepszy przyjaciel będzie grał ze mną w klubie. W końcu musiał iść, Piotruś bawił się w pokoju i zostałem z żoną sam na sam.

-Powiesz teraz co się stało?- spytałem.

-Chodzi o to spotkanie- zaczęłam- W ogóle się nie spodziewałam, że to będzie on.

-Ale kto?

-Michał.

-Co?!

Rozdział dla was. spodziewaliście się, że to Michał? Komentujcie ;)