Rozdział XCVI

         Minął rok. Bliźniaki trochę podrosły, a Piotruś poszedł z Jessicą do przedszkola. Miłość przetrwała. Uparli się, że muszą być razem w grupie. Cały czas chodzili za rękę co słodko wyglądało. Ja miałam iść na trening siatkarzy, gdzie trenerzy z żeńskiej drużyny chcieli zobaczyć czy nadal dobrze gram. Denerwowałam się przed tym.

-Kochanie wszystko będzie dobrze. Już cię sprawdziliśmy- uśmiechnął się.

-Nie o to chodzi. Zawsze odkąd zaczęłam trenować marzyłam, żeby grać w lidze. Teraz może mi się to udać. Nie wierzę w soje szczęście. Mam ciebie, synów i mogę spełnić marzenie- przytuliłam się do niego- Dzięki tobie- dodałam.

-Nie przesadzaj. Sama na to zapracowałaś. To oni cię zauważyli.

-Dzięki tobie. Gdyby nie ty nie grałabym na treningach i nie zauważyli by mnie. Dziękuję- pocałowałam go.

-Zbierajmy się, bo się spóźnimy.

-Nie ma jeszcze Kamila. Miał się zająć bliźniakami.

Po chwili był już mój brat. Pożegnaliśmy się i pojechaliśmy na halę. Przebrałam się w toalecie i zostawiłam rzeczy w szatni. Prócz Zbyszka na razie był tylko Pit i Alek. Przywitałam się z nimi u udałam na salę. Podszedł do mnie trener Kowal.

-Zdenerwowana?- spytał.

-Jak nigdy.

-Dasz radę- uśmiechnął się- Jesteś świetna.

-Dziękuję.

W tym momencie na salę weszli siatkarze. Odbijałam ze Zbyszkiem. Dobrze się bawiłam, ale nie widziałam nigdzie trenerów. Zaczęliśmy grać, a ich nadal nie było. Moja drużyna wygrała 3:0. Dobrze mi szło. Po treningu pojawili się trenerzy. Podeszłam do nich.

-Witamy w zespole pani Bartman- podał mi rękę.

-Ale przecież nie widzieliście jak gram- zdziwiłam się.

-Widzieliśmy z loży dla vip-ów. Uznaliśmy, że w ten sposób nie będzie się pani denerwować.

-Czyli jestem w drużynie?- uśmiechnęłam się.

-Tak. Teraz trzeba tylko ustalić warunki kontraktu. Że pani jutro do nas przyjść?

-Oczywiście.

Umówiliśmy się, a następnie poszłam do szatni. Wzięłam szybko torbę, żeby nikt o nic nie pytał. Przebrałam się i czekałam na męża koło samochodu. W końcu pojawił się w towarzystwie Krzyśka.

-Kochanie i jak?- Zbyszek od razu przeszedł do rzeczy.

-Jutro spotykam się w sprawie kontraktu- powiedziałam zadowolona.

-To cudownie- przytulił mnie mocno.

-Gratuluję- Igła poszedł w ślady mojego męża.

Pożegnaliśmy się i pojechaliśmy do domu. Opowiedziałam wszystko Kamilowi. Cieszył się razem ze mną.

-No to będę mógł się chwalić, że moja siostra jest siatkarką. Mam pytanie. Pójdziesz ze mną do Magdy? Muszę coś chrześnicy kupić- mrugnął do mnie.

-Ale ją rozpieszczasz- zaśmiałam się- To też moja chrześnica. Też muszę jej coś dać skoro ty dajesz.

-Magda wiedziała kogo wziąć na chrzestnych Ani- zaśmiał się Zbyszek.

-Myśmy też wiedzieli- mrugnęłam do niego.

-No to prawda, a musieliśmy aż sześcioro wybrać.

Kamil musiał już iść do Izy. Pożegnałam się z nim. Zaraz po jego wyjściu zadzwonił dzwonek. Był to Dawid z Natką.

-Monia udało się!- rzuciła mi się na szyję.

-Ale co?- na chwilę się zamyśliłam- Czekaj! Jesteś w ciąży!- uśmiechnęłam się.

-Tak! W końcu się udało.

-Gratuluję.

Usiedliśmy w salonie.

-A wy już skończyliście?- zaśmiał się mój kuzyn- Z robieniem dzieci?- dodał.

-Jasne, że- zaczęłam.

-Nie- skończył Zbyszek, a ja popatrzyłam na niego zdziwiona- Jeszcze córki mi do szczęścia brakuje.

-To musisz ją sobie sam urodzić- wystawiłam mu język.

Historia na ukończeniu to też za dużo się nie dzieje. Jeszcze cztery rozdział, epilog i kończę was męczyć swoimi wypocinami.