Rozdział LXXXVIII

         Długo rozmawialiśmy. Cieszyłam się, że Dawid układa sobie życie. Z Natką poszłyśmy do bliźniaków.

-Matko jak ja ci zazdroszczę- powiedziała- Też chciałabym być już matką.

-Będziesz. Na pewno po ślubie zajdziesz w ciąże i urodzi wam się cudowny bobas- uśmiechnęłam się do przyjaciółki.

-Nie wiem- spuściła głowę- Nie mówiliśmy ci, ale już od jakiegoś czasu staramy się o dziecko. Jednak nic z tego nie wychodzi.

-Na pewno się uda. Będziecie wspaniałymi rodzicami.

-Mam nadzieję. Wspaniałe te dzieciaki.

-Właśnie skoro już się złożyło to mam prośbę i nie przyjmuję odmowy.

-A o co chodzi?

-Zostaniesz matką chrzestną Kamilka?

-Ale ja?- zdziwiła się.

-No ty, ty.

-Jasne- przytuliła mnie- Kiedy idziemy kupić suknię ślubną?

-Kiedy tylko chcesz. O ile będę miała z kim dzieci zostawić.

-Fakt same nie zostaną. Dawida zagonimy- zaczęłyśmy się śmiać.

-Dobra to kiedy?

-Może być w sobotę?

-Jasne.

Ustaliłyśmy godzinę i miejsce, a potem wróciłyśmy z dziećmi do salonu. Zbyszek przejął ode mnie Michałka, a Dawid wziął od Natki Kamilka. Jeszcze chwilę pogadaliśmy, potem pożegnaliśmy się. Zaczęliśmy usypiać synów. Gdy nam się to w końcu udało znów ktoś przyszedł. Poszłam otworzyć.

-Siema- Kubiak pocałował mnie w policzek i wszedł.

-Cześć.

-Dziku co tu robisz?- ZB9 przywitał się z przyjacielem.

-Przeprowadzam się do Rzeszowa i tak sobie pomyślałem- zaczął- Skoro wy będziecie teraz mieszkać w domu to może ja mógłbym zamieszkać tu.

-Jasne, nie ma sprawy.

-Super! Nie będę musiał łazić po tych mieszkaniach.

-Michał proszę ciszej- powiedziałam- Bo sam będziesz bliźniaków usypiał.

-A sorry.

-To może skoro już się złożyło- zaczął mój mąż- Zostaniesz ojcem chrzestnym Michałka?

-Ja? Jasne. Będzie super. Będę najlepszym chrzestnym. Będę go rozpieszczał, kupował prezenty- zaczął wyliczać.

-Ej nie rozwydrzysz go- zagroziłam.

-No dobra, ale i tak będę mu dawał prezenty i zabierał na spacery.

-Nie ma sprawy.

Dużo się śmialiśmy i przez to obudziliśmy chłopców.

-Ja pójdę- poderwał się Kubiak.

-Może lepiej ja ci pomogę.

Dziku nie mógł się nadziwić, że chłopcy są tacy sami. Przytulał ich i starał się uśpić co nie szło mu za dobrze. Usłyszałam dzwonek. Matko kochana ile osób jeszcze do nas przyjdzie?

-Cześć Zbyszek- to był głos Magdy.

Michał od razu się jeszcze bardziej ożywił o ile to w ogóle było możliwe. Kołysał Michałka, ale ten nie chciał spać. Mi już udało się uśpić Kamilka, więc podeszłam do niego.

-No daj mi go. Widzę przecież, że cię do niej niesie.

-Dzięki- uśmiechnął się i podał mi synka.

Nie wiem czy to Kubiak tak na niego działał, że nie mógł zasnąć, ale mi się udało go uśpić błyskawicznie. Wróciłam do salonu i zastałam tam Magdę siedzącą przyjmującemu na kolanach. Usiadłam obok męża.

-No to widzę, że chyba będziecie tu razem mieszkać- zaśmiałam się.

-Mam nadzieję- powiedział Dzik i spojrzał na ukochaną- Zgodzisz się?

Proszę komentujcie. Lepiej się pisze, gdy się wie, że się ma dla kogo ;)