Rozdział II

-Majka, ale- zabrakło mu słów- Twoi rodzice wiedzą?- spytał w końcu.

-Nie, ale jeszcze dziś im powiem. Pojedziesz ze mną?

-Tak, tylko, że- zabrakło mu słów.

-Nie cieszysz się- stwierdziłam.

-Nawet nie wolno ci tak myśleć. Bardzo się cieszę, ale mnie zaskoczyłaś. Martwię się o ciebie. Masz do skończenia szkołę.

-Poradzę sobie.

-Wiem. Zajmę się dzieckiem, będę ci we wszystkim pomagał- uśmiechnął się w końcu- To co jedziemy do twoich rodziców?

-Tak, tylko najpierw zgarniemy Jessice. Miała być ze mną przy tym.

-Jasne papużki nierozłączki- zażartował.

-Bardzo śmieszne- dostał ode mnie w ramię.

Wyciągnęłam telefon i wybrałam numer do przyjaciółki. Dość szybko odebrała.

-I jak?- spytała na początek.

-Świetnie. Jedziemy teraz po ciebie, a potem do rodziców powiedzieć im o wszystkim.

-Ok.

Powiedział gdzie jest. Z Sebą szubko tak podjechaliśmy, zgarnęliśmy ją i po 15 minutach byliśmy pod domem moich rodziców. Wzięłam głęboki oddech. Strasznie się denerwowałam. Ukochany wziął mnie za rękę i weszliśmy do środka.

-Cześć mamo, cześć tato- powiedziałam.

-Cześć. O widzę, że mamy gości. Wchodźcie- powiedział ojciec.

Usiedliśmy na kanapie. Po jednej stronie miałam chłopaka, a po drugiej przyjaciółkę.

-Niedawno dowiedzieliśmy się, że zostaniecie dziadkami- zaczęłam prosto z mostu.

Popatrzyli na siebie zdziwieni, a potem się uśmiechnęli.

-To cudownie- powiedziała moja rodzicielka.

-Czyli nie jesteście źli?- zdziwiłam się.

-Za co mamy być źli? Przecież to najwyższy czas- odpowiedział tata- Jess gratulujemy tobie i Piotrkowi. Tylko czemu nie przyszedł z tobą?

Po tych słowach nie wiedziałam co mam robić. Spojrzałam na przyjaciółkę. Była w jeszcze większym szoku niż ja.

Ania:

      Po spotkaniu z Klaudią i Jessicą wróciłam swoim autem do mieszkania. Widziałam, że ścigacz Kamila stał już. Westchnęłam i udałam się na górę.

-Cześć kochanie- przywitał mnie chłopak.

-Cześć- pocałowałam go.

-Jak tam babskie ploteczki?- spytał.

-A od kiedy cię to interesuje?- zdziwiłam się.

-Interesuje mnie wszystko co jest związane z tobą- uśmiechnął się.

-Nie podlizuj się. I tak jedziemy za tydzień na wyścigi samochodowe, a nie na te twoje motorowe.

-To jest żużel- upomniał mnie- Anulka błagam cię.

-Nie.

-Ale ostatnio byliśmy na tym co ty chciałaś. Teraz moja kolej.

-O nie kochany. To tak nie działa. Nie mam zamiaru oglądać jak faceci jeżdżą w kółko.

-A ja nie mam zamiaru oglądać tych głupich wyścigów, gdzie właściwie nie ma żadnych mijanek i jak wystartują tak dojadą.

-Świetnie, więc znów idziemy osobno- zdenerwowana poszłam do sypialni.

-Ania- powiedział błagalnym tonem- Nie możemy choć raz się w tej sprawie dogadać?

-Niby jak? Każde z nas chce co innego i nie chce iść na kompromis.

-Zróbmy grafik.

-Jaki grafik?- zdziwiłam się.

-Ustalimy kiedy idziemy na wyścigi samochodowe, a kiedy na żużlowe. Zapiszemy to wszystko i nie będzie już kłótni. Raz na jedne, raz na drugie.

-A na te za tydzień?

-Mogę się poświęcić

-Super- ucieszyłam się.

-I pójść jeszcze raz sam.

-Co? I to jest to twoje poświęcenie?- wkurzyłam się.

-To są derby z Tarnowem. Nie może mnie tam zabraknąć.

-A daj ty mi spokój.

Klaudia:

       Wróciłam do domu i położyłam się na kanapie. W sypialni czekała na mnie sterta książek i notatek, ale nie miałam teraz na nie sił. Włączyłam telewizor. Musiała oczywiście lecieć powtórka ostatniego meczu. Westchnęłam. Wiedziałam, że Michał kocha siatkówkę i nie może bez niej żyć, ale od zawsze irytował mnie taki styl życia. Treningi, mecze wyjazdowe, mecze u siebie i niewiele czasu dla bliskich. Moje rozmyślenia przerwał powrót ukochanego.

-Cześć skarbie- pocałował mnie.

-Cześć- wysiliłam się na uśmiech.

-Co jest? Ciężki dzień?

-Powiedzmy.

Wstałam i podałam obiad. Zjedliśmy,a potem usiedliśmy w salonie.

-Wyjdziemy na jakiś spacer?- zaproponowałam.

-Jestem zmęczony po treningu.

-To może do kina jutro?

-Mam trening o 17, więc wrócę koło 20 i nie będzie sensu.

-No tak. Jak zawsze.

-Kochanie- chciał mnie objąć- Wiesz, że jestem sportowcem i muszę być na hali.

-Wiem, wiem. Tylko szkoda, że przez to nie masz w ogóle czasu dla mnie.

Wstałam i poszłam do sypialni. Wybrałam numer do Pawła, kumpla z roku. Odebrał po trzech sygnałach.

-Cześć Klaudyna- zaśmiał się i ja też- Co tam?

-Nie masz ochoty wyjść gdzieś jutro?

-A co Michał znów nawalił?

-Nie po prostu mam ochotę gdzieś z tobą wyjść. Nie można?

-Nie no. Pewnie, że można. To co może o 19 w kinie? Grają akurat jakąś ckliwą komedie romantyczną. Coś dla ciebie.

-Obecnie mam ochotę na jakiś horror, a nie romansidła, w których zawsze wszystko kończy się szczęśliwie.

-Uuu widzę, że grubo było. Ok poszukam czegoś. To do jutra.

-No do jutra.

Rozłączyłam się i odłożyłam telefon. Wzięłam koszule nocną i poszłam pod prysznic. Gdy wyszłam Michał oczywiście zmęczony po treningu już spał. Westchnęłam tylko i położyłam się obok. 

No i dwójeczka. Mam nadzieję, że się podoba. Komentujcie :)