Rozdział I

-Majka!- wkurzyłam się, gdy spacerowałyśmy w parku- Ty naprawdę nie widzisz problemu w swojej ciąży? Jesteś za młoda, żeby zostać matką!

-Ale Seba nie jest za młody na ojca. Będzie opiekował się dzieckiem, a ja będę się uczyć.

-On ma treningi, mecze. Nie da rady cały czas zajmować się dzieckiem!

-Są jeszcze rodzice. Mama i tata pomogą mi.

-Tylko najpierw musisz im o tym powiedzieć.

-Jess słuchaj chciałabym, żebyś mi w tym pomogła.

-Przyjaźnimy się, ale nie powiem twoim rodzicom o twojej ciąży- zaczynała mnie irytować- To musisz załatwić sama.

-Jess- zrobiła błagalne oczy.

-Nie. Maja to musisz załatwić sama. To ty zaszłaś w ciąże, więc sama o tym wszystkim powiedz.

-Bądź tam ze mną. Proszę cię.

-To mogę zrobić. Będę tam z tobą, ale to ty będziesz mówić.

-Zgoda- przytuliła mnie- Jesteś najlepszą przyjaciółką na świecie.

Pożegnałyśmy się i każda poszła w swoją stronę. Następnego dnia miałam stawić się u niej i wspierać ją w rozmowie z rodzicami. W domu przywitał mnie Piotrek.

-Kochanie- objął mnie- Co wyście tyle robiły?

-Niedługo się dowiesz- uśmiechnęłam się.

Pocałował mnie i wziął na ręce.

-Co ty robisz?

-To co zaczęliśmy zanim wyszłaś- uśmiechnął się.

-Wariat- zaśmiałam się i pocałowałam go.

Po cudownej nocy obudziłam się wtulona w Piotrka. Ubrałam się i poszłam robić śniadanie. Zjadłam je i usiadłam w salonie. Spojrzałam na zegarek. Piotrek miał za godzinę trening. W sypialni zastałam go nadal śpiącego. Zdarłam z niego kołdrę.

-Ej- poderwał się.

-Wstawaj śpiochu. Trening za godzinę.

-No dobra.

Niechętnie zwlekł się z łóżka i poszedł do kuchni. Umalowałam się, uczesałam i wzięłam torebkę. Bartman siedział w salonie na kanapie i zajadał się kanapkami.

-Wychodzę- zawołała.

-A gdzie?

-Do parku z Majką.

-Spędzasz z moją siostrą więcej czasu niż ze mną- zaczął narzekać.

-Oj nie przesadzaj. Dobra lecę, bo się spóźnię- pocałowałam go i wyszłam.

Szłam alejką i napawałam się piękną pogodą. Czasem miałam dość siedzenia w mieszkaniu i uczenia się, ale taki los wybrałam. Chciałam, żeby Piotrek podjął dalszą naukę, bo przychodziła mu ona bardzo łatwo, ale nie dałam rady go namówić. Westchnęłam i usiadłam na ławce. Pamiętam jak kilka lat temu przychodziłam tu na randki z Piotrkiem. To były beztroskie czasy. Wtedy ktoś zasłonił mi oczy.

-Majka!

-Cześć Jess- przytuliła mnie.

-Czemu chciałaś się tu spotkać? Myślałam, że do ciebie od razu mam przyjść.

-Chciałam cię zapytać o coś.

-Pytaj.

-Nie uważasz, że powinnam najpierw powiedzieć Sebie o ciąży?

-Jeszcze tego nie zrobiłaś?

-Nie- spuściła głowę.

-Maja to jest pierwsze co powinnaś była zrobić. Robimy tak. Ja pochodzę trochę po parku, pójdę na jakąś kawę, a ty w tym czasie jedziesz do Seby i mówisz mu wszystko.

-Ale

-Nie ma ale. Już idź.

Posłusznie wstała i poszła.

Klaudia:

-Michał! Spóźnisz się na trening!- krzyknęłam po raz kolejny.

-Już zaraz!

Miałam dość ciągłego troszczenia się o jego treningi, wyjazdy. Chciałam od tego odpocząć. Ile można przypominać facetowi, że wyjeżdża do innego miasta i nie może się spóźnić na zbiórkę? W końcu zszedł na dół.

-To ja lecę- pocałował mnie i wyszedł.

Westchnęłam, usiadłam na kanapie i schowałam głowę w kolanach. Nie chciałam tak żyć. Chciałam mieć normalną rodzinę, która zje razem obiad w niedziele, a potem pójdzie na lody. Jednak w niedziele Michała miał mecze i mogłam o tym tylko pomarzyć. Wstałam, wzięłam torebkę i wyszłam do kawiarni na spotkanie z Anią. Po 15 minutach byłam na miejscu.

-Cześć- uśmiechnęłam się na jej widok.

-Cześć- przytuliła mnie. Usiadłyśmy i zamówiłyśmy kawę.

-Co tam u ciebie?- spytała.

-Jak zwykle to samo. Michał mało się na trening nie spóźnij i musiałam go popędzać. Czasem mam wrażenie, że tego nie wytrzymam.

-Klaudia nie możesz tak myśleć. Nie rozumiem cię czasem. Wiedziałaś na co się piszesz wiążąc się z Michałem, więc nie rozumiem, dlaczego teraz narzekasz.

-Ja nie wiem. Kocham Michała i chcę z nim być, ale to dla mnie trudne. Od kąt pamiętam tęskniłam za tatą. Zawsze, gdy wyjeżdżał byłam smutna, chociaż wiedziałam, że to jego praca i musi. Nie chcę tego dla swoich dzieci. Nie chcę, żeby musiały stale tęsknić za ojcem.

-Wiem o czym mówisz, ale takie życie wybrałaś. To nie Jesz?- spytała nagle.

Odwróciłam się i ją zobaczyłam. Pomachałyśmy, aby do nas podeszła. Uśmiechnięta usiadła i przywitałyśmy się.

Majka:

      Poszłam na halę do Seby. Akurat kończyli trening. Stałam koło jego samochodu, a jak mnie zobaczył to uśmiechnął się i podbiegł.

-Kochanie co tu robisz?- pocałował mnie.

-Musimy porozmawiać- powiedziała.

-No dobra. Jedziemy do mnie?

-Jasne.

Otworzył mi drzwi i pojechaliśmy. Przez całą drogę milczeliśmy. Nie wiedziałam jak zareaguje na wieść o tym, że jestem w ciąży. W końcu dotarliśmy do mieszkania.

-Napijesz się czegoś?- spytał.

-Nie. Chodź.

Wzięłam go za rękę i zaprowadziłam do salonu. Usiadł i wziął mnie na kolana. Spojrzałam mu w oczy i uśmiechnęłam się lekko. Zawsze były w nich iskierki szczęścia.

-To o czym chciałaś rozmawiać?

-O czymś bardzo ważnym. To zmieni nasze życie na zawsze.

-Nie strasz mnie. Co się stało?

Siedzieliśmy tak chwilę w ciszy.

-Majka!- niecierpliwił się.

-Ja jestem w ciąży.

Spojrzałam na niego. 

No i jest pierwszy rozdział. Komentujcie czy się podoba proszę :D Chcę wiedzieć czy ktoś to w ogóle czyta.