Rozdział IX

        Przyglądałam się wszystkiemu z boku. Michał kłócił się z Sebastianem, tato ich słuchał. W końcu zorientował się o co chodzi.

-Zostawiasz ją? Teraz?- zdenerwował się- Wynoś się!

Razem z bratem wyprowadzili go z domu. Po moich policzkach znów poleciały łzy. Wraz z jego odejściem moje życie traciło sens. Moje dziecko traciło ojca. Wtedy do pokoju wrócił Misiek i przytulił mnie.

-Nie warto płakać przez niego.

-Ale ja go kocham.

-W końcu przestaniesz.

-Czemu to tak boli?- wtuliłam się w niego.

-Obiecuję, że przestanie. Dasz sobie radę bez niego, a ja ci w tym pomogę. Zresztą nie tylko ja. Kamil i Piotrek też.

-Dziękuję.

-Nie masz za co. Jesteś moją młodszą siostrą. Muszę się o ciebie troszczyć.

Następnego dnia w szkole pojawił się nowy chłopak. Przeniósł się do naszej klasy z innego liceum. Wychowawczyni nam go przedstawiła.

-To jest Mateusz. Od dziś będzie chodził z wami do klasy. Mam nadzieję, że miło go przyjmiecie. Mateusz usiądź obok Majki- wskazała miejsce obok mnie.

Posłusznie zajął puste miejsce. Odwrócił się do mnie i uśmiechnął.

-Mateusz- podał mi rękę.

-Maja- uścisnęłam ją.

Na każdej lekcji jak tylko dało radę siadał obok mnie. Był angielski. Nauczycielka zaczęła dzielić nas na pary mieszane.

-Maja będziesz z Mateuszem. Musicie nakręcić filmik przedstawiający dialog w sklepie, księgarni i przynieść mi za tydzień.

Po lekcjach poszłam do szatni. Szybko się przebrałam i wyszłam ze szkoły. Usłyszałam, że mnie ktoś woła. Odwróciłam się.

-Czemu tak uciekasz?- spytał chłopak.

-Nie uciekam. Po prostu idę do domu.

-Panno Bartman pani pamięta, że mamy razem zadanie zrobić?- spytał uśmiechnięty.

-Pamiętam, ale to dziś?- zdziwiłam się.

-Nie ma co tego odkładać. To co? Do mnie czy do ciebie?

-Wolę do mnie.

-To jedziemy.

Cały czas gadał. W ciągu pół godziny opowiedział mi chyba całe swoje życie. Ja nie miałam ochoty o sobie mówić, więc cieszyłam się, że on to robił. W końcu dojechaliśmy do domu. Akurat nikogo nie było.

-Napijesz się czegoś?

-Wody.

Wzięłam napoje i poszliśmy do mnie. Dość szybko wymyśliliśmy miejsce akcji i scenariusz. Zostało nam tylko to nagrać, ale nie mieliśmy nikogo kto mógłby to zrobić. Wtedy usłyszałam dzwonek.

-Cześć Michał- przytuliłam brata- Co ty tu robisz?

-Przyjechałem zobaczyć jak się czujesz.

-Dobrze. W sumie przydasz mi się. Chodź- pociągnęłam go do pokoju. Mocno się zdziwił na widok chłopaka.

-Misiek to jest Mateusz mój kolega ze szkoły. Mati to jest Michał mój brat.

-Michał Bartman. Bardzo mi miło poznać tak wspaniałego siatkarza.

-Bez przesady.

-Braciszku skoro już jesteś to pomożesz nam nagrać filmik.

W skrócie wytłumaczyłam mu o co chodzi. Wziął kamerę i wszystko nagrał. Mateusz musiał już iść. Pożegnał się i wyszedł. Usiadłam na łóżku obok Miśka. Przyglądał mi się badawczo. W końcu nie wytrzymałam.

-No co?

-Nie nic. Tylko mam wrażenie, że nie zostaniesz jednak samotną matką.

-Co? O czym ty mówisz?- zdziwiłam się.

-No o tym chłopaku. Widać, że mu się podobasz.

-Przestań to nieprawda.

-Prawda, prawda.

-Nawet jeśli. Jestem w ciąży, nie w głowie mi teraz faceci.

-A zobaczymy- powiedział tylko, pożegnał się ze mną i wyszedł.

Seba:

         Traciłem ją i nie wiedziałem co robić. Nie sądziłem, że z powodu jednego kontraktu mogę stracić Maję. Wiedziała jaka to dla mnie szansa. Zawsze marzyłem, żeby zagrać w Rosji chociaż jeden sezon, a teraz już nie byłem pewien. Bardziej zależało mi na Majce i dziecku. Wtedy usłyszałem dzwonek.

-Tato?- zdziwiłem się.

-Musimy porozmawiać- powiedział i wszedł do środka- Co tu odstawiasz? Rozmawiałem dziś ze Zbyszkiem i wszystko mi powiedział. Chcesz zostawić dziewczynę w ciąży? Nie tego cię uczyłem- widziałem, że był zły.

-Wiesz, że to życiowa szansa.

-Ale rodzina jest ważniejsza niż kariera.

-Wiem o tym.

-To co ty robisz? Czemu zostawiasz Majkę?- nie rozumiał.

-Nie chcę jej zostawić. Nie wiem co mam robić.

-Jak dla mnie nie ma nad czym się tu zastanawiać. Musisz zostać z Mają i dzieckiem w Rzeszowie inaczej ją stracisz. Chcesz tego.

Nie! Wszystko we mnie krzyczało. Wiedziałem już co muszę zrobić. Bałem się tylko, że nie będzie chciała mnie słuchać.

-Walcz o nią- powiedział ojciec.

-Obiecuję, że będę. Jeszcze dziś zadzwonię do Rosji i im odmówię.

-Cieszę się, że zrozumiałeś. A teraz leć do niej i postaraj się być przekonujący.

-Jasne.

Pożegnaliśmy się. Postanowiłem, że pojadę do Mai po treningu. Na hali nie było zbyt wesoło. Kamil i Piotrek już wiedzieli. Omijali mnie szerokim łukiem, a wszystkie ich zagrywki szły na mnie. Wiedziałem, że się wkurzą, bo kochają siostrę. Uznałem, że przeboleje jeden trening, a potem pojadę do Majki i się z nią pogodzę. Gdy tylko skończyliśmy pojechałem pod szkołę Majki. Wychodziła w towarzystwie jakiegoś chłopaka. Śmiała się. Wyszedłem z samochodu mocno podenerwowany. Gdy mnie zobaczyła zatrzymała się. Widziałem smutek w jej oczach. Zmierzyłem wzrokiem chłopaka.

-Możemy porozmawiać na osobności?- spytałem.

-Nie mamy o czym.

-Mamy.

-Nie. Zostaw mnie w spokoju. Zresztą przecież i tak miałeś taki zamiar.

-Nie zostawię cię. Zostaję w Rzeszowie.

-To zostań.

-Możemy nadal być razem.

-Ale ja już tego nie chcę.

-Co?- zdziwiłem się.

-Obecnie myślę tylko o swoim dziecku. Nie chcę zaraz usłyszeć, że jednak wyjeżdżasz i nas zostawiasz. Daj mi spokój- powiedziała i wyminęła mnie.