Rozdział X

          Nie wiedziałem co mam robić. Majka nie chciała już ze mną być, a przecież kochałem ją i nasze dziecko. Musiałem poprosić o pomoc Michała. Kochał swoją siostrę i powinno mu zależeć na jej szczęściu. Wsiadłem w samochód i po 15 minutach stałem pod jego mieszkaniem. Otworzyła mi Klaudia. Nie była zbyt szczęśliwa na mój widok.

-Jest Michał?- spytałem.

-Jest, ale wątpię czy chce z tobą rozmawiać.

-Nawet jeśli nie chce to to zrobi- wepchałem się do środka.

-Czego chcesz?- warknął Bartman.

-Pogadać o Majce.

-Nie ma o czym rozmawiać.

-Jest. Nie wyjeżdżam do Rosji, zostaję w Rzeszowie, by być blisko niej i dziecka.

-Mówiłeś jej to?

-Tak.

-I co odpowiedziała?

-Że nie chce ze mną być.

-Zuch dziewczyna- powiedział tylko i usiadł w salonie na kanapie.

Zamurowało mnie. Czy on naprawdę pochwalał zachowanie siostry? Chciał, żeby została samotną matką?

-Co ty gadasz? Przecież ja ją kocham, ona mnie. Będziemy mieli dziecko. Musimy być razem.

-No właśnie nic nie musicie. Nie dziwię jej się, że nie chce do ciebie wrócić. Za chwilę zmienisz zdanie i zdecydujesz, że jedziesz do Rosji. Ona potrzebuje spokoju, stabilizacji, a z tobą tego nie zazna. Dobrze, że pojawił się Mateusz.

-Kto?- zdziwiłem się.

-Mateusz. Nie pytaj, nic ci nie powiem. Chyba już czas na ciebie.

Wyszedłem i trzasnąłem drzwiami. Pojechałem pod dom Majki. Akurat wychodził z niego chłopak, z którym widziałem ją pod szkołą. Śmiała się. Pocałowała go w policzek i sobie poszedł. Czułem, że zaraz eksploduję. Byłem zazdrosny.

Piotrek:

           Siedziałem w domu z Jessicą i planowaliśmy ślub. Listę gości już zrobiliśmy teraz wybieraliśmy kościół i restaurację. Wtedy zadzwonił dzwonek. Pocałowałem narzeczoną i poszedłem otworzyć. Był to Kamil z Michałem.

-Hej bracie- powiedzieli równo i uśmiechnęli się.

-No cześć. Wchodźcie.

Rozebrali się i usiedli w salonie po obu stronach Jessici. Zaglądnęli jej przez ramię.

-No to widzę, że w dobrym momencie się zjawiliśmy- znów równo się odezwali.

-Czy wy zawsze musicie mówić chórem?- spytałem.

-Jakoś tak samo wychodzi- kolejny raz mówili razem.

Zaśmiałem się tylko i zająłem miejsce obok nich.

-Widzisz jest taka sprawa- zaczął Michał.

-Klaudia i Ania nas do tego namawiały- dodał Kamil.

-Żebyśmy urządzili potrójny ślub- to już powiedzieli chórem.

-Potrójny ślub?- zdziwiłem się- No nie wiem. Jess co o tym myślisz?- spytałem narzeczoną.

-Mi się pomysł podoba- uśmiechnęła się- Byłaby to niezapomniana impreza.

Zaczęliśmy omawiać szczegóły. Lista gości oczywiście się powiększyła. Na szczęście dziewczyny przygotowały listę Michałowi i Kamilowi. Zaczęliśmy szukać w internecie restauracji gdzie zmieściłoby się tyle osób. Po godzinie szukania znaleźliśmy. Od razu zadzwoniliśmy i pytaliśmy się o wolne terminy. Najbliższy był za pół roku. Wspólnie ustaliliśmy, że może być i go zarezerwowaliśmy, oraz umówiliśmy się na dogadanie szczegółów za tydzień.

-Teraz kościół- Michał zatarł ręce.

-Może już nie dzisiaj- poprosiła Jessica- I tak dużo mamy.

-No dobra. To my spadamy- powiedział Kamil- Jedziemy do Majki.

-Do Majki? Może zabrałbym się z wami.

-Jak chcesz to jedź.

Ubraliśmy się i pojechaliśmy.

Majka:

           Siedziałam w domu i robiłam zadania. Wcześniej był Mateusz, żeby pomóc mi zmontować film. Wyszedł całkiem nie źle. W końcu musiał się zbierać. Dobrze nam się razem rozmawiało. Czułam się przy nim swobodnie. Nie mówiłam mu na razie o swojej ciąży, bo za krótko się znaliśmy. Wtedy usłyszałam dzwonek. Taty i mamy nie było, bo pojechali gdzieś razem, więc zeszłam otworzyć.

-Niespodzianka- usłyszałam i na moje usta wkradł się wielki uśmiech.

-Co wy tu robicie?- uścisnęłam każdego po kolei.

-Przyjechaliśmy do ciebie- powiedział Piotrek- W końcu jesteś naszą małą siostrzyczką. W dodatku w ciąży.

Pokręciłam tylko głową i usiedliśmy w salonie. Pytali jak się czuje, czy mi czegoś nie potrzeba. Wzruszała mnie ich troska. Tacy bracia rzadko się zdarzają.

-A co u was?- spytałam.

-No wiesz … Ja i Jess planujemy ślub- odpowiedział Piotrek.

-Ja i Klaudia też- dodał Michał.

-Ja i Ania też- uśmiechnął się Kamil.

Spojrzała na nich zdziwiona. Dziwnie się uśmiechali.

-Będzie potrójny ślub- wyjaśnił Piotrek.

-O matko- uśmiechnęłam się- Rodzice wiedzą?

-Nie. Dowiadujesz się pierwsza- uśmiechnął się Misiek.

-A kiedy?

-Za pół roku- odpowiedzieli chórem.

Cieszyłam się, że chociaż im się w życiu układa. Opowiadali o niekończącej się liście gości, o szukaniu restauracji, Michał i Kamil o panice swoich narzeczonych w związku z wyborem sukni ślubnej. Słuchałam ich uważnie i zastanawiałam się nad swoim życiem. Byłam sama, w ciąży. Mimo że Sebastian chciał do mnie wrócić nie umiałam mu zaufać. Bałam się, że zmieni zdanie i wyjedzie.

-Cieszę się, że wam się układa- przytuliłam każdego po kolei.

Gdy wyszli zadzwonił mi telefon.

-Cześć Mati. Już się stęskniłeś?

-Za tobą? No pewnie. Co robisz?

-Odrabiam zadania.

-Teraz? Przecież jutro sobota.

-Dlatego robię to dziś by całą sobotę mieć wolną.

-A chyba, że tak- zaśmiał się- To skoro masz jutro czas to może wyjdziemy razem na kawę?- zaproponował.

-W sumie czemu nie.

-Będę po ciebie o pierwszej.

-Dobra będę czekać. Pa.

-Pa.

Rozłączyłam się. Skończyłam robić zadania i poszłam wziąć prysznic. Gdy położyłam się w łóżku momentalnie zasnęłam. Rano obudziłam się wypoczęta. Zjadłam śniadanie i przygotowałam się do wyjścia. Zdążyłam jeszcze sprawdzić e-maila, gdy zadzwonił dzwonek.

-To idziemy?- spytał Mateusz.

-Pewnie- zamknęłam drzwi i wzięłam go pod ramię.